Verslag van de wedstrijd Purmerend N1-Castricum N2 4,5-3,5

.

Op 21 maart 2019 speelde Purmerend N1 haar laatste wedstrijd tegen Castricum N2 in de NHSB Klasse 2B. Een kort verslag verscheen eerder op deze website, zie eerder verslag.

Voor ons team was het een ontspannen wedstrijd, maar Castricum had er groot belang bij om zoveel mogelijk bordpunten te vergaren teneinde het kampioenschap van NHSB Klasse 2B binnen te halen.
Door beide teams werd op het schaakbord hard gestreden om de bordpunten. Desondanks heerste er bij beide teams een ontspannen sfeer en genoot men van de interessante stellingen die op de borden kwamen.

Er werd tot in de late uren gespeeld en bij een stand van 4-3 bracht Wim Dekker het winnende halve bordpunt binnen: 4,5-3,5.

Met deze uitslag verkeerde Castricum nog steeds in onzekerheid of zij met dit resultaat kampioen zouden worden. Liever hadden ze natuurlijk met 0-8 gewonnen met  welke uitslag zij vrijwel zeker geweest zouden zijn van het kampioenschap.
Achteraf bleek dat de 3,5 bordpunt voor Castricum niet genoeg was omdat Volendam de dag erna 4,5 bordpunt vergaarde en daarmee eerste in Klasse 2B werd, eervol gevolgd door Castricum.

Hieronder volgen nog de volledige kruistabel evenals de gedetailleerde uitslag van de wedstrijd.
Daarna volgen enkele nabeschouwingen van enkele teamleden.

Bord 2: Ton de Veij
Voor mijzelf was het een slecht seizoen. Juist toen ik mijn vormcrisis wat van me begon af te schudden, speelde ik tegen Castricum weer eens een behoorlijke partij. Helaas te laat.
Jammer dat we zijn gedegradeerd. Dat had met dit team zeker niet gehoeven gezien het feit dat we qua rating de 4e van de 8 deelnemende clubs waren.
Maar net wat Rob schrijft: volgend jaar nieuwe kansen.

Mijn tegenstander verdedigde zich met het egelsysteem, d.w.z. pionnen niet verder dan de 6e lijn, lopers fianchetteren en ook de paarden naar d7 en e7.
In het voetbal kan je dan nog wel eens hopen op een snelle counter, maar met dit systeem zit dat er niet in.
Al snel stond hij zo gedrukt en doordat hij weinig bewegingsvrijheid had kon ik mijn stelling steeds meer verbeteren. Ik kreeg steeds sterker spel op de damevleugel en kon daar zijn sterke loper onschadelijk maken.
Toen zwart zich op de koningsvleugel aan de druk probeerde te ontworstelen door een pion naar g5 vielen er steeds meer gaten en hingen zijn stukken als los zand aan elkaar. Op de 40e zet was het pleit eigenlijk al beslecht. Helaas zag ik op zet 32 nog een snelle winst over het hoofd, maar ook toen bleef ik erg goed staan. Toen ik ook nog een belangrijke pion op e5 won konden mijn vrije d- en e-pion naar de achterste rij opstomen en was het gedaan.

Bord 3: Kees Kerkdijk
Het werd een soort Italiaanse partij via een het loperspel.
Het blijft altijd balanceren in op het oog rustige stellingen. Mijn loper op c5 staart natuurlijk begerig naar f2. Met mijn h en g pionnen verjoeg ik de loper uiteindelijk naar f2. Later kon ik die loper ruilen tegen mijn paard. In de eindfase zorgde mijn naar f2 kijkende loper voor de beslissing middels een schaak op g1 en aftrekschaak naar f2 en mat was niet af te wenden.
Met deze overwinning kwam ik op 5,5 uit 7 partijen en voegde ik me bij twee Volendammers, een Castricummer en een Wormer met het beste resultaat in NHSB Klasse 2B.

Een zeer goed resultaat voor mij in de NHSB competitie maar een minder resultaat in de Keizer competitie (dus omgekeerd zoals bij Rob H.). Denk maar aan mijn remise tegen Cor ten Woude die beschreven werd in een artikel op deze website, zie reminescenties-bij-een-remise-partij.
Overigens heeft die remise tot een fraai stukje schaakjournalistiek geleid waarin mooie lijnen van het heden, de partij Ten Woude-Kerkdijk, naar het verleden, de match Donner-Ree, worden getrokken. Opmerkelijk is dat,  indien de trefwoorden “kerkdijk ten woude donner schaak” in een zoekmachine, bijvoorbeeld yahoo.com, worden ingevoerd, het fraaie stukje journalistiek als één der eerste resultaten wordt weergegeven. Wel een bewijs dat de publicatie opvalt en hogelijk wordt gewaardeerd!
Tevens blijkt uit het artikel dat een, bij de Woudloper bekende, te ontraden gewoonte heden ten dage aanmerkelijk minder wordt gepraktiseerd dan in de tijd van de match Donner-Ree.

Bord 4: Rob Hählen
In mijn partij kom ik redelijk maar niet heel goed uit de opening. Daarna laat ik een afruil toe die strategisch niet heel goed was. Maar het evenwicht wordt niet echt verbroken, mijn tegenstander gaat voor initiatief en de betere stelling in plaats van een pion te winnen. Daarmee geeft hij mij wel de gelegenheid net te consolideren. Op het kritieke moment in de partij zie ik de eenvoudige zet h4 niet (Fritz natuurlijk wel), met een gebalanceerde stelling, maar wel een manoeuvre die me naar mijn mening gelijk spel geeft maar ook complicaties en mogelijkheden om in troebel water te vissen. Ik moet dan eerst een schaak geven met mijn dame zodat die van hem ongunstiger wordt geposteerd, dan de dame naar b4 spelen om b1 te dekken. vervolgens bxc6 met de mogelijkheid zijn stelling binnen te vallen en een gevaarlijke vrijpion te creëren. Moet ik wel een mataanval pareren maar dat lijkt te doen. Door eerst op c6 te slaan in plaats van het schaak te geven denk ik een zet te winnen. Op het moment dat ik de zet speel realiseer ik me dat ik b1 niet gedekt heb. In plaats van eerst terug te slaan speelt mijn tegenstander Db1 schaak en mijn stelling stort in. Na nog twee zetten geef ik op.

Dit was een uitermate slecht seizoen. Slechts twee remises in 5 partijen, een score van 20%. De reden waarom het me al twee seizoenen niet lukt in de externe, de interne gaat tot nu toe wel goed, het is me een raadsel. In al mijn partijen heb ik kansen gehad, een score van rond de 60% had gekund. Meer spelers van ons team delen in deze malaise. Mijn score van 20%, Luc met slechts 8%, Ties met 25%, het zijn ondermaatse resultaten. En meer spelers van het team hebben het gevoel slecht gespeeld te hebben, alleen onze teamleider Kees heeft gedaan wat van hem verwacht werd. Conform de wet van Murphy: als iets mis kan gaan dan gaat het ook mis, kan het dan niet anders dan dat we degraderen.
Met andere teamgenoten troost ik me dan maar met de gedachte: volgend seizoen beter!

Bord 6: Rob van Someren
Voor mij persoonlijk was het toch wel een bijzonder seizoen waarin ik als invaller slechts één keer een wedstrijd niet aanwezig was. Het seizoen kenmerkte zich door een groot aantal pech gevallen waarbij een aantal spelers kampten met vorm gebrek en/of vermoeidheid. Helaas is dat mijns insziens niet te voorkomen en zullen we het een jaartje in een lagere klasse moeten doen. Bizar als je bedenkt dat we qua gemiddelde rating bovenin mee hadden moeten doen. Zo’n dipje hoort er gewoon bij en ik ben overtuigd dat we volgend seizoen sterker terug komen.

Bord 7: Vladimir Bartels

Bord 8: Wim Dekker
De laatste partij. Wim kwam redelijk uit de opening maar kwam toen langzamerhand in een steeds slechtere stelling. Maar hij vecht door en grijpt, met een beetje hulp van Vrouwe Fortuna, een laatste strohalm. En voorwaar: een patstelling wordt bereikt, remise!, winst voor het team!!!

Ter afsluiting van dit verslag wordt vermeld dat binnenkort op deze website een nabeschouwing van het seizoen met analyses zal verschijnen.

.