Eggert Purmerend 2 herstelt zich
Het was weer gezellig druk in Triton op zaterdag 4 februari. Zowel ons eerste als het tweede team betraden de schaakarena voor de 6e ronde van de externe competitie. Het tweede was op zoek naar eerherstel na het spijtig verlies in de voorgaande ronde tegen ZSC Saende. Gelukkig was het team geheel compleet deze keer toen een strenge wedstrijdleider Aart Strik ons om precies 13:00 sommeerde achter de borden plaats te nemen. Na de gebruikelijke mededelingen kon de wedstrijd aanvangen.
Bord 1 Anton Bakels (2098) – Chris de Saegher (2136)
Mijn partij was heel spannend. Chris koos onverwacht voor een Najdorf – ik had me niet voorbereid maar had wel verwacht dat ik tegen Chris de Saegher zou spelen en had een meer positionele aanpak verwacht met 1.d4. Achteraf had hij zich wel uitgebreid voorbereid op mij – ook omdat ik nog ongeslagen was. Na de opening heb ik een zet omgedraaid – waardoor ik een mindere stelling kreeg. Veel druk van mijn tegenstander op mijn stelling was het gevolg. Ik koos in complexe stelling om tijdelijk materiaal te pakken wat echter niet genoeg was. Alleen Chris maakte het zichzelf erg lastig in tijdnood in plaats van een makkelijk gewone stelling te kunnen bereiken. Hierdoor kon ik een remise-achtig eindspel bereiken. Echter….maakte ik direct een blunder in het eindspel door een pion terug te pakken (stond er op dat moment 2 achter). Ik had beter de 2 lichte stukken (mijn loper/paard tegen 2 paarden) op het bord kunnen houden. Heel frustrerend omdat ik het besefte achter het bord voordat het gebeurde – maar door tijdnood/stress besloot ik toch voor materiaal te kiezen. Duidelijk niet mijn meest gelukkige partij maar gelukkig was de overwinning toen wel al binnen!
Bord 2 Ton van Nieuwkerk (2005) – Alexander Kretzschmar (1902)
Met wit kom ik goed uit de opening. Dit voordeel behoud ik in het middenspel, maar ebt richting wederzijds tijdnood langzaam weg. Resteert een rommelige stelling. Ik zie dat we 3 1/2 punt hebben, zie Anton links van mij vechten voor lijfsbehoud en loop met vier minuten op de klok snel naar Marc. Zie dat hij minimaal remise heeft en weet dus wat te doen. Ik ben al twee keer een zetherhaling uit de weg gegaan, maar biedt er nu zelf eentje aan. Mooi dat hij deze aanneemt, want daarmee komen we op 4 1/2 punt!
Bord 3 Dennis van den Beld (2002) – Paul van Haastert (1973)
Mijn tegenstander besloot in de opening een stuk te offeren voor een aanval op mijn koningsstelling. Hij had echter over het hoofd gezien dat ik niet het stuk sloeg, maar twee tussenzetten speelde waarmee ik een ander stuk aanviel en de baan van zijn loper richting f7 onderbrak. Daarna sloeg ik alsnog het geofferde stuk en toen de rookwolken een aantal zetten later waren opgetrokken stond ik een stuk tegen 1 pion voor in een totaal gewonnen stelling, waarna mijn tegenstander direct opgaf. NB: computeranalyse gaf aan dat na mijn eerste tussenzet de beste voortzetting voor mijn tegenstander een iets betere stelling voor mij op zou leveren, die niet direct gewonnen was. Mijn tegenstander speelde echter nog steeds op de aanval en na de tweede tussenzet stond ik gewonnen.
Bord 4 Michael Yu (1994) – Christiaan Molenaar (2091)
Helaas geen verslag van Michael ontvangen maar op de website van het Witte Paar werd het volgende gemeld over de partij:
Onze man in vorm Christiaan liet zich de kaas van het brood eten. Met een sterk pionnencentrum verdedigde hij zich aanvankelijk goed tegen het witte wanhoopsoffensief over de h-lijn maar één onachtzaamheid deed het hele bouwwerk alsnog instorten.
Bord 5 Marc Holla (1907) – Jan Brink (1881)
Eigenlijk geen moeilijke partij…, met zwart tegen het Morra gambiet. Het is weleens anders geweest, maar tegenwoordig lukt dat wel. Eigenlijk gewoon een pion voor dus. Mijn plan was vervolgens om alles af te ruilen, en dan zonder risico op mijn gemak eens kijken of er in het eindspel een winst in zit. Dat viel eigenlijk een beetje tegen. De extra pion was een dubbelpion (e6/e5), wat in het middenspel mooi invloed gaf in het centrum, maar in het eindspel niet zo’n rol speelde. Op een regenachtige dag moet ik maar eens wat Morra partijen naspelen, en kijken hoe de experts dat doen J. Voor nu dus weer een remise. Niet slecht, maar het begint nu toch echt wel eens tijd te worden voor een overwinning.
Bord 6 Pim Jekel (1890) – Robin Mandersloot (1778)
De hele partij dacht ik een plusje te hebben, maar na analyse met de computer blijkt dat tegen te vallen. Eigenlijk had ik alleen in de begin van de partij een plusje maar daarna was het een gelijk opgaande strijd. In mijn tijdnoodfase blunderde ik de partij weg.
Bord 7 Robbert Mirani (1973) – Roland van Soest (1831)
Mijn partij stelde helaas niet veel voor. Ik was de hele week ziek geweest en bij nader inzien had ik me beter af kunnen melden. Door een opeenvolgende reeks van ondoordachte zetten in de opening kwam ik in een middenspel terecht waar alle kansen bij mijn tegenstander lagen. Mijn tegenstander had echter blijkbaar niet zo’n zin om deze hoorn des overvloed te benutten en bood me op zet 17 (!) in het middenspel remise om redenen die me volslagen onduidelijk zijn. Het was dat ik nog formeel verplicht was om te overleggen met de teamleider, anders had ik me direct, gillend van dankbaarheid, over het bord geworpen om mijn tegenstander de hand te schudden. Desalniettemin beschouw ik mijn remise als cruciaal in de behaalde 4.5-3.5 overwinning.
Bord 8 Rob van Someren (1902) – Rob van Praag (1716)
In een Trompovski met d5 variant bezorgde ik mijn tegenstander de bekende dubbelpion op de f-lijn en ontwikkelde in eerste instantie rustig. van Praag pakte het voortvarend aan en stoomde op met zijn f en g pion maar dat gevaar was eenvoudig te pareren. Na Dame ruil bood mijn tegenstander remise aan maar na kort overleg met teamleider Anton werd dat beleefd afgeslagen. In het vervolg won ik een pionnetje maar leek de winst nog ver weg tot dat van Praag plotsklaps een stuk offerde voor een pion. Wellicht dacht hij gevaarlijk te kunnen worden met zijn gedekte vrijpion die hiermee ontstond, maar dat gevaar is er nooit gekomen. Eenvoudig peuzelde ik nog wat pionnen weg en uiteindelijk gaf de Zaankanter zich gewonnen.