Impressies van de wedstrijd Purmerend 3 – S.V. Het Spaarne 2

Een algemeen verslag van de wedstrijd verscheen eerder op deze website, zie gladiolen.

Hieronder volgen enige impressies van onze spelers. Onze spelers hadden wit aan de evengenummerde borden.

Rik Slaman

Bij aanvang kreeg ik te horen dat Paul Ruber aanwezig was en dat hij mijn tegenstander zou zijn voor de avond. Iets waar ik al rekening mee had gehouden. Ik was daar erg blij mee. Ik kende Paul niet als persoon maar ik wist wel dat het een sterke tegenstander zou zijn en dat hij in het verleden lid was bij Purmerend. Het grappige was dat Paul Neering mij voor de partij moed in sprak van goh Rik, je kan zomaar kans tegen hem maken, doe gewoon je best! Ik vind Paul een uiterst sympathieke man en waardeerde dit ook van hem.
Eenmaal begonnen aan de partij genoot ik vooral van het vuurwerk op het bord naast me. Ik zag Kees een poisoned pawn variant induiken in een variant van het Frans. Opvallend was een vroege Ld7 wat een bewuste omwisseling van de volgorde was. Echter speelde Kees heel scherp Le2 met directe dreiging en dat liep heel snel en genadeloos af voor Zwart. Zo’n snelle voorsprong geeft de burger moed.
Inmiddels had ik hier en daar al wat tactische valletjes gepareerd op mijn eigen bord. Het werd mij snel duidelijk dat ik met iedere zet van Paul rekening moest houden met het onlogische. Deze man maakt niet zomaar een blunder, er zit waarschijnlijk meer achter. Even op mijn handen zitten om de impulsieve neigingen uit mijn spel te halen. Voordeel van zo’n scherpe tegenstander is dat je noodgedwongen scherp moet zijn. De partij was snel interessant naar mijn mening.
De opening ging via een omweg naar het Frans. Op een bepaald moment hadden we zelfs exact dezelfde stelling op het bord als laatst toen ik tegen teamgenoot Ton speelde voor de interne competitie. Dit keer koos wit er niet voor om voor de ruilvariant te gaan. Ik blij!
Ik zelf had het gevoel dat de tactische trucs die Paul probeerde uit te halen ten koste gingen van zijn positie maar kon niet echt goed vinden hoe ik dat kon bestraffen. Zelfs toen Paul aanzienlijk minder tijd had als ik vond ik nog geen concrete openingen. Ik moet daar wel bij zeggen dat Paul een aantal pogingen van mij pareerde. Toen ik een rondje liep langs de borden zag ik geen directe verliesstellingen, hier en daar stonden we voor mijn gevoel gelijkwaardig qua stelling, op sommige borden zelfs wat beter. Wel hadden we hier en daar wat tijdsproblemen. Toen ik Paul een remise aanbod deed accepteerde hij deze vrij snel. Op zich ben ik tevreden met het resultaat. Minder content was ik met het feit dat ik 2 keer het opbouwen van een trucje aan Paul zijn kant over het hoofd zag. Nu kwam ik er mee weg maar ik zie dat wel als verbeterpunt voor mij zelf.
Al met al ben ik tevreden met de 4-4

Kees Kerkdijk

Mijn tegenstander speelde Frans en op het bord kwam de Nimzowitsch verdediging met e4-e5. Na afruil van Lb4 tegen Pc3 speelde hij 6. …….  Lc8-d7.
Deze zet komt zelden op het bord en Keres doet deze zet af met de woorden: “Andere Züge (dan Dc7 of Pe7) verdienen kaum ernsthafte Beachtung”. Fritz13 waardeert de zet Ld7 een halve pion zwakker dan de geijkte zetten Dc7  of Pe7.
Als wit verwacht ik hier altijd het onder vuur nemen van mijn centrum pionnen middels Dc7 en Pc6, maar dat bleef nu achterwege.
Ik beschouwde f7 als zwakte van zwart en dat was mijn leidraad voor mijn verdere zetten, zeker toen de zwarte loper drie zetten later naar a4 gespeeld werd om mijn c2 pion onder vuur te nemen. Mijn centrum gaf me geen zorgen want dat werd niet onder vuur genomen.
Na nog een zwakke zet kon ik de partij voltooien door op de 14e zet (14. De8) mat te geven.

Luc Preeker

Ton de Veij

Mijn tegenstander Paul Mathot speelde de Philidor tegen me en daar heb ik dacht ik toch wel enige ervaring mee.
Maar hij pakte de zaken agressief aan met 8. h6 en 9. g5 hetgeen mij toch wel enigszins verraste. Dat weerhield mij er niet van steeds de betere stelling te hebben volgens Fritz (+3), maar toen ik op de 19e zet mijn paard naar e2 speelde i.p.v. te offeren op b5 (was trouwens knap moeilijk te vinden) hield ik overigens nog wel een plusje over, maar dat was verwaarloosbaar. De druk van zwart nam meer en meer toe en ik dacht toen maar remise aan te bieden (28e zet) hetgeen door Paul wegens de stand op de andere borden werd afgeslagen. Toen alles was geruild en beiden in tijdnood verkeerden, ging het bij mij toch nog mis. De zwarte koning was rapper dan de mijne en met mijn laatste krachtsinspanning bood ik in hevige tijdnood wederom remise aan, hetgeen door Paul werd aangenomen (hij zag het kennelijk ook niet meer) en de stand van 4-4 op het scorebord kwam.
Nadere beschouwing leerde, dat ik verloren stond en achteraf dus blij was met deze remise.

Frank van der Moolen

Ik mocht met de zwarte stukken aantreden tegen Paul Neering.
Het was weer een bijzondere opening die op het bord verscheen, waarin ik uiteindelijk een pion nam en ervoor koos deze te verdedigen. Lange tijd hield ik een klein plusje in een vrij open stelling (hoewel alle stukken nog op het bord stonden, op dat ene pionnetje na), met koningen op hun beginpositie, een zwart paard op h6, een verdwaalde witte loper op g1, de witte dame verdedigend op c1 en zwarte pionnen op f4 en g5.
Na geruime tijd spelen kwam een doorbraak waarbij ik met mijn dame de toren op a1 won, in ruil voor een loper en verminderde activiteit van mijn stukken. Mijn kleine plusje was daarmee uitgegroeid tot groot voordeel. Even een paar gezonde zetten doen om mijn laatste stukken te activeren en mijn koning in veiligheid te brengen moest voldoende zijn.
Doch tijdnood drong zich weer eens op, in een nog steeds onoverzichtelijke stelling. De ongelukkige zet volgde snel, hoewel ik dat achter het bord nog niet doorhad. Ik ging nog steeds uit van winnend voordeel. Enkele zetten later was het Paul die een ongelooflijk vervelend sterk paard op c5 kreeg, terwijl het mijne nog altijd op h6 stond te niksen. Ik denk dat die paarden uiteindelijk de beslissing brachten, want na torenruil (toevallig voorval dat mijn dame eerst de toren op a1 pakte en maar liefst 17 zetten later de nog onbewogen toren op h1) was het de samenwerking tussen zijn dame en paard die mij uiteindelijk de partij deed verliezen. Mijn toren en paard konden daar niets tegen beginnen, terwijl mijn dame in een stil hoekje nog van de lekkere toren stond na te genieten.
Ik baalde behoorlijk dat ik het team niet de overwinning kon geven die ik halverwege de partij in gedachten had.
Toch zijn partijen als dit wel waar ik voor schaak: zeker geen saaie pot, aanvallende kansen voor beide kampen, veel rekenwerk, veel potentieel goede zetten en hier en daar wat menselijke foutjes. Gelukkig ook maar. Volgende keer zit ik weer aan die gelukkige kant.

Daniel Doorn

Voor wie mij als schaker kent weet dat ik niet hou van Siciliaans.
Ik heb me daarom weleens verdiept in een alternatief antwoord in het boekje “2 .. a3?”. Ikzelf noem het de mislukte Siciliaan. Als wit ga ik niet (meteen) mee in de strijd om d4 en ontwikkel richting een zet als f4 met een aanval op f7 of h7. Dit lukt niet altijd, maar vaak wel en dan wint wit zeer vaak.
Maar in dit geval lukte het niet en wordt het een positioneel spelletje. Dat gaat redelijk goed totdat ik een onnauwkeurigheid bega. Om niet mat te gaan moest ik vele sprongen maken en een pion offeren.
Gezien de stand besloot mijn tegenstander over te gaan tot eeuwig schaak en was wederom een half punt voor mij een feit.

De stand in NHSB klasse 2C is na de derde ronde als volgt:

Het is duidelijk dat we het kampioenschap niet meer helemaal in eigen hand hebben. En de drie huidige koplopers staan nog op ons programma.
De volgende ronde voor Purmerend 3 is op 12 december 2017 in een uitwedstrijd tegen het Alkmaarse De Waagtoren 5.

.