.

Donderdag 2 februari 2023 werden de ronden 13 t/m 16 van de Rapid Competitie gespeeld met een opkomst van 36 leden.

Vier ronden die in straf tempo werden ingedeeld door Bert-Jan Melchers waarvoor zeker complimenten op hun plaats zijn.
Hij ziet er niet tegenop om de uitslag bij spelers op te halen die na afloop van de partij, zonder de uitslag te noteren, bij de bar en TV te vinden zijn. Zekerheid voor alles: informatie van direct betrokkenen en niet van hear-say van derden.
In de laatste ronde werd aan de spelers van een beëindigde partij discreet een lege doos aangereikt. Het signaal is duidelijk: eerst de spullen opruimen, waarna met vrij is om naar de bar te gaan.

De ster van de avond was zeker Ton de Veij die een slachting hield onder de kanshebbers: van Arno, Nico en Pieter werd gewonnen. Dus 3 uit 3 (100%!), voor Pieter 3 uit 4 (75%), en Nico 2,5 uit 4 (63%). Na ronde 18 staat hij dan ook op de derde plaats in de Rapid Competitie en is hij zelf grote kanshebber geworden.

Opvallend is verder nog dat van de 8 koplopers Ton slechts 8 partijen heeft gespeeld. De anderen hebben tussen de 10 en 16 partijen gespeeld.

Wat zou er gebeuren als de volgorde van de lijst bepaald zou worden door de behaalde Keizer punten te delen door het aantal partijen dat men gespeeld heeft??
Is daar niet voor te pleiten? Indien men onverhoeds verhinderd is voor belangrijkere zaken dan schaken, zou dat kunnen betekenen dat men de titel misloopt. Door te delen door het aantal partijen wordt voor het effect van afwezigheid gecorrigeerd.
Doet met dit dan zou je de volgende lijst voor de koplopers krijgen:

1. Ton de Veij 108,6 punten
2. Pieter Hopman 86,1
3. Tim van Rijs 78,6
4. Rob van Someren 73,0
5. Mark Holla 65,3
6. Nico Felten 60,2
7. Frank van Velpen 56,0
8. Cor Groot 42,2

Zou je voor zo’n systeem kiezen dan zou je wel moeten afspreken dat je alleen meedingt naar de titel als je minstens een minimum aantal partijen gespeeld moet hebben (bijvoorbeeld minstens 12 partijen van de 24 ronden). Zou je dan niet doen dan zou nu, in de tabel hierboven, Jakob Gerritz aan kop gaan met 430,9 Keizerpunten uit 2 partijen is 215,5 punten! Dat kan de bedoeling niet zijn.

Al met al weer een geslaagde avond.

.

.

Op 20 januari 2023 zijn de tienkampen begonnen.

De deelnemers aan de 10 kampen hebben het voorrecht om de eindstrijd in de TATA Steel Masters groep van dichtbij mee te maken.
Dit jaar een ongemeen spannende sprint die gewonnen werd door Anish Giri die een aantal prachtige partijen speelde, o.a. een winstpartij tegen Magnus Carlsen.
Tweede werd de 19-jarige Oezbeek Nodirbek Abdusattorov die afstevende op de eerste plaats maar in de laatste ronde door Jorden van Foreest werd verslagen. Desalniettemin een prachtige prestatie van Nodirbek die ook nog eens Magnus Carlsen versloeg.
Magnus Carlsen werd derde dankzij een sprint in de laatste zeven ronden

Vanuit onze club speelden (wat zeg ik. Zwoegden mee, 9 partijen op rij!) mee:

Wim Dekker in tienkamp 6B.
Wim eindigde op de zesde plaats met 3,5 uit 8.

Bert-Jan Melchers in tienkamp 8C.
Bert-Jan eindigde op een gedeelde zesde/zevende plaats met 4 uit 9.

Perry Koopmans in tienkamp 7B.
Perry eindigde op een gedeelde vijfde/zesde plaats met 4,5 uit 9.

Jaap Poel in tienkamp 8B.
Jaap eindigde op de negende plaats met 2,5 uit 9.

Cor ten Woude in tienkamp 9Z
Cor eindigde op een gedeelde achste/negende/tiende plaats met 4 uit 9 (13 deelnemers in deze groep).

Klik op hun naam om te zien wat hun resultaten zijn.

Uitslagen reeds gespeelde vierkampen (zie eerdere berichten dd. 16 & 17 januari 2023 op deze website):

Paul Volkers in 7D
Ton van Diepen in 7P
Peter Kniestedt in 8B
Geert van der Wal in 8C
Ries van Raaphorst in 8 O en weekdag vierkamp 8N
Bert-Jan Melchers in 8 O
Ruben Meirmans in 9P

>

.

Voor zover ik heb kunnen nagaan doen onze volgende clubleden mee met:

de weekvierkampen
Ries van Raaphorst in 8N, Ries eindigt als vierde met 1 punt. Winnaar wint met 2 punten. Een uitgebalanceerde groep!

de 10-kampen (te beginnen op 20 januari).
Wim Dekker in tienkamp 6
Bert-Jan Melchers in tienkamp 8

.

.

In het weekend begon het toernooi der toernooien.

In de weekend vierkampen speelden de volgende clubleden mee:

Ruben Meirmans: in groep 9P werd gedeeld eerste met 2 uit 3.
Bert-Jan Melchers en Ries van Raaphorst: in groep 8 O respectievelijk tweede en derde.
Ton van Diepen: in groep 7P werd hij gedeeld eerste met 2 uit 3.
Paul Volkers: in groep 7D werd hij tweede.
Geert van der Wal: in groep 8C werd hij vierde.

Uiteraard verwachten we van hen een sfeer-impressie van het toernooi.

P.S. Mocht ik iemand vergeten zijn dan hoor ik dat graag.

.

.

Op de website van schaakclub Aris de Heer is een uitstekende publicatie, uiteraard geschreven door de wepmaster Eddy Saraber, te vinden getiteld SCHAKENDE DICHTERS EN DICHTENDE SCHAKERS, zie hier.
In deze publicatie wordt kort aandacht besteed aan de relatie tussen schaken en enkele kunstenaars, en uitgebreider over de dichter Kees Buddingh die ook een enthousiast en kundig schaker was. Dat was het gevolg van het feit dat Kees Buddingh en Constant Orbaan (schaker/journalist) beiden opgenomen waren in een tbc-kliniek en samen de tijd doodden met schaken.

In het begin van de publicatie wordt ook de naam van schrijven Maarten ’t Hart even genoemd. Maar over Maarten ’t Hart en schaken kan ook wel iets meer gezegd worden.

Wie zijn boek “De gevaren van joggen” leest komt op pagina 165 een stukje tegen getiteld “De laagste ELO-rating”. Het blijkt dat Maarten, evenals de meeste van ons schakers. op de middelbare school kennis maakte met het schaken: hij zag medeleerlingen schaken. Als leergierige jongen nam hij direct de studie van het schaken op middels het boek “Oom Jan leert zijn neefje schaken”. Maar desondanks verloor hij van zijn schoolgenoten, die uiteraard veel meer ervaring hadden.
Vervolgens stortte hij zich op andere schaakboeken: eindspel, openingen, taktiek, strategie. Maar toch verloor hij steeds weer van zijn schoolgenoten.
Zijn conclusie was dat hij eerst wat meer ervaring zou moeten opdoen. Hiertoe nam hij zijn jongere broer in de hand die hij de spelregels van het schaken leerde. Maar al snel bleek dat, zelfs in de eerste partij, zijn broertje altijd won ook al las die geen enkel schaakboek.
Vervolgens werden de spelregels aan zijn vader uitgelegd. Zijn vader was een verwoed dammer. Maar schaken wilde hij ook wel eens leren. Maarten zou eerst met hem spelen want als hij eerst tegen het broertje zou spelen werd de vader weggevaagd en wellicht ontmoedigd raken om het schaken te leren. Dus Maarten tegen zijn vader. En Maarten verloor weer.

Nog een keer poogde Maarten met schaken te winnen door op een boottocht naar Engeland tegen een vriend te spelen. Die vriend werd erg zeeziek door de zeereis en moest steeds naar de reling om over te geven. Desalniettemin verloor Maarten twee partijen. In de derde partij stond hij weer  heel slecht hoewel de partij niet werd uitgespeeld omdat zijn vriend het schaakbordje onbruikbaar maakte door op over te geven!.

Van het schaken brengt hij dus niets terecht ondanks vlijtige studie van de schaaktheorie. Gebrek aan interesse is het niet. Hij kan geen verklaring geven waarom hij niet kan schaken.

Wellicht dat Maarten niet de goede instelling heeft om een goed schaker te worden. Een echte schaker zal zonder meer al niet een stuk schrijven waaruit zou blijken dat hij niet goed kan schaken, laat staan helemaal niet kan schaken. Indien de echte schaker verliest is dikwijls de reden dat hij een drukke dag op zijn werk had of dat er clubgenoten zo nodig veel lawaai maakten zodat hij uit zijn concentratie raakte.
Maar goed: Maarten is een schrijver en zijn verhalen zijn humoristisch en zijn boeken gaan als warme broodjes over de toonbank, dus waarom ook niet schrijven over zijn schaakbelevenissen.

Wellicht is een oorzaak te zoeken in het gezegde van Jan Hein Donner: “Vrouwen kunnen niet schaken”. Dat is wel een hele boute (of boude) uitspraak maar het is zonder meer waar dat vrouwen gemiddeld minder aanleg of interesse hebben voor schaken getuige het feit dat, bij welke club je ook gaat kijken, het aantal vrouwelijke clubleden zeer gering is.
Wellicht is er dan een link tussen het niet kunnen schaken en het bezoek van Maarten ’t Hart aan Het Boekenbal 1991 als Maartje ’t Hart.

.